USS Houston (CA-30)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
USS Houston (CA-30) (wcześniej CL-30) – amerykański krążownik ciężki z okresu II wojny światowej, jeden z sześciu okrętów typu Northampton. Drugi okręt United States Navy noszący tę nazwę.
Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie. |
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia | |||
Położenie stępki |
1 maja 1928 | ||
Wodowanie |
7 września 1929 | ||
US Navy | |||
Wejście do służby |
17 czerwca 1930 | ||
Zatopiony |
1 marca 1942 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
9200 – 9300 ts (standardowa) | ||
Długość |
182,96 metra | ||
Szerokość |
20,14 metra | ||
Zanurzenie |
5,92 metra (średnie) | ||
Napęd | |||
4 zespoły turbin parowych, 107 000 shp | |||
Prędkość |
32,5 węzła | ||
Zasięg |
10 000 Mm przy 15 w. | ||
Uzbrojenie | |||
02.1942: 9 dział 203 mm L/55 8 127 mm /25 Mark 13/0 3 działa plot. kal. 76 mm 4 działa plot. kal. 28 mm 8 wkm-ów kal. 12,7 mm | |||
Wyposażenie lotnicze | |||
2 katapulty, 4 wodnosamoloty | |||
Załoga |
1020 – 1155 | ||
|
Okręt został zbudowany w stoczni Newport News Shipbuilding & Dry Dock Company. Ceremonia wodowania odbyła się w Newport News (Wirginia) 7 września 1929 roku, do służby wszedł 17 czerwca 1930 roku z oznaczeniem CL-30, rok później zmienionym na CA-30. Od lutego 1931 roku był okrętem flagowym dowódcy Floty Azjatyckiej, w latach 1932–1933 operował na wodach chińskich. W 1934 roku na jego pokładzie prezydent Franklin D. Roosevelt odbył podróż z Annapolis do Portland, w roku następnym prezydent ponownie gościł na pokładzie krążownika w trzytygodniowym nieoficjalnym wakacyjnym rejsie. Po raz trzeci znalazł się tam 14 lipca 1938 roku, gdy odbierał z pokładu „Houston” paradę floty w San Francisco, po raz czwarty w lutym 1939 roku podczas ćwiczeń floty na Morzu Karaibskim. W listopadzie 1940 roku okręt powrócił do funkcji okrętu flagowego dowódcy Floty Azjatyckiej, którym był wówczas admirał Thomas C. Hart.
7 grudnia 1941 roku „Houston” stacjonował na wyspie Panay, skąd odpłynął do Surabai, wchodząc w skład sił uderzeniowych ABDA. Podczas walk zyskał przydomek „Galopujący duch wybrzeża jawajskiego” (The Galloping Ghost of The Java Coast). 4 lutego 1942 roku został trafiony japońską bombą lotniczą, której eksplozja zabiła 48 ludzi i zniszczyła rufową wieżę artyleryjską. 27 lutego wziął udział bitwie na Morzu Jawajskim. Został zatopiony w nocy z 28 lutego na 1 marca, podczas bitwy w Cieśninie Sundajskiej. Uratowano jedynie 368 spośród 1061 marynarzy. Wśród poległych był także dowódca okrętu, komandor Albert H. Rooks, odznaczony pośmiertnie Medalem Honoru.