Terocefale
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Terocefale (Therocephalia, łac. „głowy bestii (ssaka)”) – wymarła linia terapsydów z grupy teriodontów. Jej rozwój przypada na środkowy i późny perm, a także trias. Nazwa wywodzi się od dużych czaszek jej przedstawicieli. Podobnie jak budowa zębów sugeruje to, że Terocefale były dobrze przystosowanymi mięsożercami.
Therocephalia | |||
Broom, 1905 | |||
Okres istnienia: perm–trias środkowy | |||
Moschorhinus | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd |
terocefale | ||
| |||
|
Jak i inne synapsydy niebędące ssakami, Therocephalia często opisuje się terminem „gady ssakokształtne”. Kladystyka nie uznaje ich jednak za gady. W rzeczywistości ich najbliższymi krewnymi są cynodonty, które dały początek ssakom. Pokrewieństwo to potwierdza wiele anatomicznych podobieństw, jak włosy i wibrysy. Pozostaje jednak jeszcze wiele niejasnych kwestii dotyczących filogenezy, anatomii i fizjologii tej grupy.
Skamieniałości tych zwierząt były licznie znajdowane w basenie Karoo w Południowej Afryce, choć znajdowano je także w Rosji, Chinach i Antarktyce. Wczesne ich szczątki odnajdywano w środkowopermskich pokładach w RPA, co wskazuje na gonwańskie pochodzenie grupy, która prawdopodobnie szybko rozpowszechniła się na świecie. Choć większość linii tych stworzeń zakończyła podczas wymierania na przełomie triasu i permu, kilku reprezentantów podgrupy zwanej Eutherocephalia przetrwało do triasu, a nawet powtórnie zaczęło się różnicować. Ostatni ich potomkowie wymarli we wczesnym środkowym triasie prawdopodobnie na skutek zmian klimatu i konkurencji z cynodontami i różnymi grupami gadów.