Teleskop Hale’a (Mount Palomar)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Teleskop Hale’a – największy teleskop obserwatorium Palomar, o średnicy zwierciadła wynoszącej 508 centymetrów (200 cali). Jego nazwa pochodzi od nazwiska George’a Ellery’ego Hale’a, projektanta osobiście nadzorującego budowę urządzenia w pierwszym okresie. Budowa teleskopu, finansowana przez Fundację Rockefellera, rozpoczęła się w 1936 i zakończyła dopiero w 1948 (z powodu II wojny światowej).
Kopuła, w której znajduje się Teleskop Hale’a | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Organizacja | |||
Lokalizacja |
Palomar Mountain, Kalifornia | ||
Zakres widma |
optyczne | ||
Rozpoczęcie budowy |
1936 | ||
Ukończenie budowy |
1948 | ||
Średnica zwierciadła |
5,08 m | ||
Długość ogniskowej |
16,76 m | ||
Montaż | |||
Kopuła |
sferyczna | ||
33°21′22,6″N 116°51′53,5″W | |||
| |||
Strona internetowa |
Był największym tego typu teleskopem na świecie aż do momentu oddania do użytku BTA-6 na Kaukazie w roku 1975. Mimo większych rozmiarów BTA-6 nie zdołał uzyskać większej zdolności rozdzielczej (0,025 sekundy łuku). Teleskop Hale’a można zatem uznać za najlepszy teleskop optyczny do czasu wybudowania Keck 1 w 1993.
Zasięg teleskopu Hale’a ocenia się na około 23 mag, pozwala on zatem na obserwację obiektów 6 lub 7 milionów razy słabszych od najsłabszych dostrzegalnych gołym okiem. Jego światłosiła wynosi f/3,3.