Prześladowanie chrześcijan za panowania Decjusza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Prześladowanie chrześcijan za panowania Decjusza – epizod martyrologiczny z historii Kościoła rzymskiego w latach 250–251 naszej ery.
Ten artykuł od 2019-03 należy dopracować |
Represjonowanie wyznawców Chrystusa przez cesarza rzymskiego Decjusza było bezpośrednim skutkiem wydania edyktu na początku 250 roku, którym nakazywano wszystkim mieszkańcom Cesarstwa Rzymskiego złożenie ofiary rzymskim bogom. Rozporządzenie stanowiło, iż ofiary należy składać w obecności urzędnika (magistrata), potwierdzone podpisem oraz wydanym odpowiednim zaświadczeniem. Po raz pierwszy chrześcijanie w wyniku odgórnych przepisów zostali zmuszeni do wyboru pomiędzy przekonaniami religijnymi a karą śmierci, choć brak dostatecznych dowodów na to, aby edykt Decjusza umyślnie był wymierzony przeciwko chrześcijaństwu. Bardziej prawdopodobne, że wydano go raczej w celu potwierdzenia przysięgą lojalności przez mieszkańców Imperium Rzymskiego. Licznych chrześcijan skazano jednak na śmierć za odmowę wykonania cesarskiego nakazu, wielu innych dokonując aktu apostazji złożyło ofiary, zaś jeszcze inni ratowali się ucieczką i ukryciem. Następstwa tego działania Decjusza wobec wyznawców Chrystusa były długotrwałe i wywołały napięcia między chrześcijanami wykazującymi różne postawy w obliczu represji.