Oświecenie katolickie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oświecenie katolickie (niem. Katholische Aufklärung, wł. illuminismo catolico) – jedna z koncepcji historiografii XX-wiecznej, zgodnie z którą idee Oświecenia miały wpływ na rozwój doktryny i instytucji Kościoła katolickiego w XVIII wieku.
Nurt myśli oświeceniowej obecny w większości katolickich krajów Europy (Włochy, Austria, Hiszpania) od lat 30. XVIII w. W początkach oświecenia wśród jego propagatorów w tych krajach znajdowali się głównie ludzie religijni, nie przeciwstawiający sobie wiedzy i osiągnięć nauki.
Przyniosło ono odnowę nauczania kościelnego i udoskonalenie form kształcenia kleru. Jego przedstawiciele odrzucali pobożność dewocyjną, płytkie moralizatorstwo, potępiali ciemnotę, zabobony i przesądy i przyczynili się do większego otwarcia na Pismo Święte i naukę Ojców Kościoła. Wielu jego przedstawicieli nawoływało do tolerancji religijnej.