Mīm
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mīm (م) – dwudziesta czwarta litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [m], tj. spółgłoski nosowej dwuwargowej dźwięcznej[1]. Pochodzi od fenickiej litery mem.
Szybkie fakty Postać izolowana, Postać początkowa ...
Informacje podstawowe | |||
Postać izolowana |
م | ||
---|---|---|---|
Postać początkowa |
مـ | ||
Postać środkowa |
ـمـ | ||
Postać końcowa |
ـم | ||
Podstawowy alfabet | |||
Pochodzenie | |||
Oparty na grafemie | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Zamknij
W języku polskim litera mīm jest transkrybowana za pomocą litery M[2].
W arabskim systemie liczbowym literze mīm odpowiada liczba 40.