Księstwo Austriackie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księstwo Austriackie (niem. Herzogtum Österreich, cz. Rakouské vévodství) – jeden z krajów tworzących Święte Cesarstwo Rzymskie, centrum monarchii Habsburgów i rdzeń powstałego w 1804 cesarstwa Austrii.
1156–1359/1453[1] | |||
| |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ustrój polityczny | |||
Głowa państwa | |||
Status terytorium |
Księstwo | ||
Zależne od |
Święte Cesarstwo Rzymskie | ||
Podniesienie marchii do rangi księstwa |
1156 | ||
Podniesienie do rangi arcyksięstwa |
1359/1453[1] | ||
Religia dominująca | |||
|
Początkiem Austrii było utworzone w 976 z ziem Marchii Panońskiej terytorium Marchii Austriackiej. Ziemie te Bawarowie zasiedlali w IX i X wieku. Początkowo władzę sprawowała tu dynastia Babenbergów.
W 1156 cesarz Fryderyk I Barbarossa podniósł marchię do rangi księstwa w dokumencie Privilegium Minus. Pierwszym księciem został ówczesny margrabia Henryk Jasomirgott. Po wygaśnięciu Babenbergów w 1246 księstwo znalazło się na 30 lat w rękach królów czeskich z dynastii Przemyślidów, Wacława I i Przemysła Ottokara II. W 1278 roku, na skutek bitwy pod Suchymi Krutami, księstwo ostatecznie przejęli Habsburgowie.
- Osobny artykuł: Władcy Austrii.
W roku 1359 Rudolf IV Habsburg w sfałszowanym dokumencie Privilegium Maius ogłosił Austrię arcyksięstwem. Ta ostatnia decyzja nie była jednak uznawana przez cesarzy aż do 1453, gdy zatwierdził ją sprawujący obie godności – cesarską i książęcą w Austrii – Fryderyk III Habsburg.