Księga o Aleksandrze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księga o Aleksandrze (hiszp. Libro de Alexandre) – hiszpański anonimowy poemat średniowieczny, datowany na połowę XIII wieku.
Poemat poświęcony jest postaci Aleksandra Wielkiego i zawiera liczne elementy fantastyczne i cudowne – m.in. bohater zwiedza dno morskie w szklanej klatce oraz odbywa loty w worku, unoszonym przez dwa gryfony, którymi kieruje za pomocą kawałka mięsa, przyczepionego do metalowego drąga. Zawiera też moralizatorskie przesłanie, zgodnie z którym nawet najpotężniejszy spośród ludzi nie może wygrać ze śmiercią[1].
Dawniej autorstwo poematu przypisywane było Gonzalowi de Berceo, jednak współczesne badania zaprzeczają tej hipotezie[2]. Wiadomo jedynie, że anonimowy poeta musiał być wszechstronnie wykształcony i znać dobrze łacińskie utwory, opiewające życie i czyny Aleksandra Wielkiego[1]. W utworze odnaleziono ponadto wpływy francuskie i arabskie.