Krążowniki liniowe typu Indefatigable
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Krążowniki liniowe typu Indefatigable − typ trzech brytyjskich krążowników liniowych z okresu I wojny światowej. Podobnie jak pozostałe brytyjskie krążowniki liniowe, urzeczywistniające idee admirała Johna Fishera, charakteryzowały się wysoką prędkością maksymalną, osiągniętą kosztem redukcji ochrony pancernej do minimum jak na okręty tej wielkości. Początkowo Royal Navy miała otrzymać tylko jeden okręt, „Indefatigable”, zbudowany według zmodyfikowanych planów typu Invincible, później dołączyły jeszcze dwa kolejne, sfinansowane przez dominia: „Australia” i „New Zealand”. Pierwszy z nich został okrętem flagowym niedawno utworzonej Royal Australian Navy, drugi wszedł bezpośrednio w skład floty brytyjskiej.
HMS „New Zealand” | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Wejście do służby |
1911–1913 | ||
Zbudowane okręty |
3 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
18 470/18 500 ts konstrukcyjna | ||
Długość |
179,8 m | ||
Szerokość |
24,4 m | ||
Zanurzenie |
8,1 m | ||
Napęd |
2 zespoły turbin parowych o łącznej mocy nominalnej 43 000/44 000 shp | ||
Prędkość |
25 węzłów | ||
Zasięg |
6690 Mm przy 10 w. | ||
Załoga |
800 | ||
Uzbrojenie |
8 dział kal. 305 mm | ||
|
W początkowym okresie I wojny światowej każda z jednostek typu Indefatigable służyła na innym akwenie: „Indefatigable” na Morzu Śródziemnym, gdzie uczestniczył w pościgu za niemieckimi krążownikami „Goeben” i „Breslau” oraz w pierwszych działaniach przeciwko Turcji, „Australia” na wodach Pacyfiku, zaś „New Zealand” na Morzu Północnym, biorąc udział w bitwie koło Helgolandu, pościgu za niemieckimi okrętami po zbombardowaniu Scarborough, Hartlepool i Whitby oraz bitwie na Dogger Bank.
„Indefatigable” i „New Zealand” walczyły w składzie Grand Fleet w bitwie jutlandzkiej w 1916 roku („Australia” przebywała w tym czasie w stoczni, gdzie usuwano uszkodzenia odniesione w wyniku kolizji). Dla pierwszego z krążowników skończyła się ona tragicznie: trafiony w komory amunicyjne celnymi pociskami artylerii niemieckiego krążownika liniowego „Von der Tann” eksplodował i natychmiast zatonął wraz z niemal całą załogą. Dwa pozostałe okręty przetrwały w linii do zakończenia wojny, po czym „Australia” powróciła do roli okrętu flagowego swej macierzystej floty. W wyniku ustaleń traktatu waszyngtońskiego „New Zealand” został wycofany z linii w 1922 roku, zaś „Australia” w dwa lata później.