Kamień runiczny z Tjängvide
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kamień runiczny z Tjängvide (G 110) – datowany na VIII wiek kamień runiczny, pochodzący z Tjängvide na Gotlandii[1].
Kamień został znaleziony w 1844 roku na farmie w Tjängvide, od 1869 roku znajduje się w zbiorach Muzeum historycznego w Sztokholmie[2]. Wykonany z bloku wapiennego, ma 1,70 m wysokości i 1,20 m szerokości. Jego spodnia część jest zniszczona, pierwotnie głaz miał przypuszczalnie wysokość ok. 2,5 metra[3].
W górnej części kamienia przedstawiona została scena, w której walkiria wita rogiem z napojem podążającego do Walhalli poległego woja[1]. Mężczyzna dosiada Sleipnira, ośmionogiego konia należącego do boga Odyna[3][4]. Po lewej stronie tej sceny wyryto częściowo nieczytelną inskrypcję o treści:
- fuorkhn... ...fuþr-...[2]
której początek to pierwsze litery fuþarku[1]. W dolnej części kamienia znajduje się natomiast wizerunek statku, w którym znajduje się grupa zbrojnych przewożąca zmarłego w zaświaty[1]. Na prawo od statku znajduje się uszkodzona inskrypcja o treści:
- ... (r)aisti stain in aft iurulf bruþur sin ÷ sikuif(i)r(t)(u)(a)(n)k(i)sifil[2]
co znaczy:
- ... wzniósł ten kamień dla Hjorulfa, swego brata[1].