Historia Kostaryki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Historia Kostaryki – terytorium tego państwa było zamieszkane już przed naszą erą. W 1502 roku do jego wybrzeża dotarł Krzysztof Kolumb, co rozpoczęło etap obecności hiszpańskiej na tych ziemiach. Pod panowaniem Hiszpanii obszar ten wchodził w skład Audiencji Gwatemali. Rdzenna ludność padła ofiarą licznych chorób, przywiezionych z Europy, poddawana była też wyzyskowi przez konkwistadorów. W kostarykańskiej prowincji głównym produktem eksportowym stało się kakao. Kostaryka ogłosiła niepodległość od Hiszpanii 29 października 1821 roku, a następnie weszła w skład Republiki Federalnej Ameryki Środkowej. Po rozpadzie tej federacji Kostaryka pozostała niepodległym państwem, aczkolwiek niepodległości tej musiała bronić – w latach 1856–1857 awanturnik William Walker próbował zbrojnie włączyć to państwo do USA. Podczas rządów Tomása Guardii Gutiérreza Kostaryka przeszła wiele postępowych reform i otrzymała konstytucje. W XIX wieku demokracja kostarykańska została zagrożona jedynie dwa razy – 1917 roku władzę na krótko przejął Federico Tinoco Granados, a w 1948 roku odmowa uznania wyników wyborów doprowadziła do wojny domowej. Przywódca rebeliantów José Figueres Ferrer przez długi czas odgrywał kluczową rolę w kostarykańskiej polityce. Państwu udało się w znacznej mierze uniknąć problemów z dyktaturami i zbrojnym oporem charakterystycznych dla regionu, stało się nawet inicjatorem planów pokojowych. Również kostarykańska gospodarka – mimo częstych kryzysów – notowała zadowalający na tle pozostałych republik Ameryki Centralnej rozwój.