Dom Głuchego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dom Głuchego (hiszp. Quinta del Sordo lub Quinta de Goya) – nazwa nieistniejącej już madryckiej posiadłości należącej do hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828). Artysta spędził w tej rezydencji swoje ostatnie lata w Hiszpanii, zanim z powodów politycznych wyemigrował do Francji. Dom stał się sławny, gdyż Goya namalował na jego ścianach cykl czternastu osobistych, pesymistycznych czarnych obrazów, których interpretacja jest wyzwaniem dla krytyków sztuki. Pod koniec XIX wieku te malowidła ścienne zostały przeniesione na płótno i przekazane do Muzeum Prado, gdzie obecnie się znajdują[2]. W wyniku ekspansji miasta Dom Głuchego został wyburzony na początku XX wieku; na jego miejscu powstała stacja kolejowa[3].