Dipole odbijające
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dipole odbijające (ang. chaff) – system przeciwdziałania namiarom radarowym, polegający na tym, że samolot lub inny obiekt o znaczeniu militarnym wyrzuca w powietrze chmurę celów pozornych w postaci niewielkich pasków aluminium, powlekanego metalem włókna szklanego lub plastiku, co na ekranie radaru wygląda jak grupa kolejnych celów, bądź też zakłóca obraz ekranów wielokrotnymi odbiciami.
Pierwszy system tego typu powstały w okresie II wojny światowej nosił angielską nazwę kodową Window ("Okno")[1] i niemiecką Düppel (od nazwy berlińskiego przedmieścia).
Współczesne siły zbrojne również stosują chaff, by odciągnąć naprowadzane radarem pociski rakietowe od ich celów. Większość samolotów bojowych i okrętów wojennych posiada wyrzutnie chaff. Międzykontynentalne pociski balistyczne mogą – w czasie lotu – zwalniać kilka niezależnych głowic bojowych, znaczną liczbę flar i posiekanych metalizowanych drobin różnych tworzyw, czyli chaff.
W marynarkach wojennych wielu krajów do jej wyrzucania używa się rakiet krótkiego zasięgu Mark 36 SRBOC – Super Rapid Blooming Off-board Chaff. Są to wyrzutnie różnorakich celów pozornych, stanowiące integralny element systemu obronnego okrętu. Służą do obrony okrętu przeciwko rakietowym pociskom przeciwokrętowym, które uniknęły wykrycia i zdołały przedostać się do strefy bezpośredniej obrony okrętu. Systemy te instalowane są łącznie z elektronicznymi systemami bojowymi i pasywnymi środkami przeciwdziałania. Wyrzucane przez system flary lub chaff, poprzez zakłócające działanie wrogiego radarowego, bądź działającego na podczerwień systemu naprowadzającego, stanowią ostatnią linię obrony okrętu.
Chaff może być również użyta jako sygnał alarmowy przez samolot, na pokładzie którego zawiodły systemy łączności. Odgrywa ona wówczas rolę sygnału SOS i może zostać dostrzeżona przez radar. W takich wypadkach zaleca się pilotom zrzucać ją regularnie co dwie minuty.