Chrapy (żegluga)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chrapy – urządzenie stosowane na okrętach podwodnych w celu doprowadzania powietrza do silników spalinowych w czasie, kiedy okręt jest zanurzony na głębokości peryskopowej. Idea chrap pojawiła się w projektach już w XVI wieku, rozwijała się następnie wraz z rozwojem konstrukcji jednostek zanurzalnych i okrętów podwodnych. Po raz pierwszy została praktycznie zastosowana przez amerykańskiego konstruktora Simona Lake'a w zbudowanej przez niego w 1897 roku łodzi podwodnej Argonaut Junior, w operacyjnych okrętach podwodnych zaś w zwodowanym w 1938 roku holenderskim O.19. Ta metoda dostarczania powietrza do wnętrza zanurzonych okrętów podwodnych została na nieco szerszą skalę zastosowana w niemieckich okrętach podwodnych podczas II wojny światowej, jednak rozpowszechniła się dopiero w okresie powojennym.
Ten artykuł dotyczy pojęcia z dziedziny budowy okrętów. Zobacz też: stronę ujednoznaczniającą. |