Bitwa o Knipawę
starcie zbrojne w czasie wojny trzynastoletniej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Bitwa o Knipawę?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Bitwa o Knipawę[1] (niem. Belagerung des Kneiphofs[2]) – całość zmagań o kontrolę nad portową dzielnicą Królewca (Königsberg) Knipawą (Kneiphof), trwających od 13 kwietnia do 14 lipca 1455 r. podczas wojny trzynastoletniej w latach 1454–1466, zakończonych decydującym zwycięstwem zakonu krzyżackiego.
wojna trzynastoletnia | |||
Knipawa na prawym brzegu Pregoły - widok współczesny | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Królewiec | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
dążenie do odzyskania ośrodka miejskiego przez zakon krzyżacki | ||
Wynik |
decydujące zwycięstwo zakonu krzyżackiego | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
Królewiec wziął w lutym 1454 r. aktywny udział w antykrzyżackim powstaniu kierowanym przez Związek Pruski, zdobywając krzyżacki zamek, i był jednym z czterech miast, w których związkowcy złożyli hołd Kazimierzowi IV Jagiellończykowi, dobrowolnie przyłączając się do Królestwa Polskiego. Przedłużająca się wojna trzynastoletnia i wzrost związanych z nią podatków skutkował zmianą orientacji politycznej pospólstwa i prokrzyżackim powstaniem 24 marca 1455 r. W jego następstwie dzielnice Stare Miasto i Lipnik powróciły pod władzę zakonu krzyżackiego, a wierna Kazimierzowi IV pozostała jedynie portowa dzielnica Knipawa. Wielki mistrz Zakonu Ludwig von Erlichshausen skierował przeciwko niej siły dowodzone przez wielkiego szpitalnika Heinricha Reuss von Plauena, które niedostatecznie silne aby przeprowadzić szturm, 13 kwietnia 1455 r. rozpoczęły oblężenie ufortyfikowanej i położonej na rzecznej wyspie dzielnicy.
Przez 14 tygodni dowodzona przez burmistrza Jürgena (Jerzego) Langerbeina załoga Knipawy broniła oblężonej dzielnicy. Wobec otrzymania niewystarczającej pomocy ze strony kierowanego przez Johannesa von Baysen Związku Pruskiego i rozbicia przez Krzyżaków odsieczy oraz wzmocnienia oblegających przez posiłki z Inflant i księstwa żagańskiego, zmuszona została po szturmie z dnia 7 lipca 1455 r. do kapitulacji na honorowych warunkach 14 lipca 1455 r.
Wobec strategicznego położenia Königberga nad ujściem Pregoły do Zalewu Wiślanego odzyskanie przez zakon krzyżacki kontroli nad miastem skutkowało ponownym przejściem pod władzę wielkiego mistrza Sambii, Prus Dolnych i Mazur oraz większości ośrodków miejskich na Warmii i w Prusach Górnych. Na skutek wygranej bitwy Zakon odzyskał także dostęp do Bałtyku, możliwość kontaktów z Europą Zachodnią i punkt oparcia dla dalszych działań wojennych.