Zeekleilandschap
zeekleilandschap / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het zeekleilandschap, soms ook polderlandschap genoemd, is een van de Nederlandse landschapstypen, die voorkomen in Zeeland, op de Zuid-Hollandse eilanden, in Noordwest-Brabant en het noorden van Noord-Holland, Groningen en Friesland. De bodem bestaat hier uit vruchtbare zeeklei, die onder invloed van eb en vloed is afgezet. Zeekleilandschappen worden in Duitsland als Marschen, in Denemarken als marsk, in Engeland als tidal marsh, in Frankrijk als marais maritime, in Spanje als marisma en in Portugal als pântano salgado betiteld. De laatste drie termen (marsch, marais, marisma, pântano) worden tevens gebruikt voor moerasgebieden (zie daar). Zeekleilandschappen worden in Nederland en Vlaanderen ook wel als polderland aangeduid. Het woord is verwant aan het toponiem meers, waarmee echter moerassige rivierdalen worden aangeduid.
In de Nederlandse landbouwstatistiek worden zeekleigebieden sinds de 19e eeuw als afzonderlijk gebieden onderscheiden. De gebiedsindeling van 1912 noemt onder andere de Noordelijke bouwstreek in Groningen, de Friese kleibouwstreek, de Friese kleiweidestreek, de Hollandse meerlanden en droogmakerijen, en de zeekleigebieden van Zuidwest-Nederland. Daarbij kwamen later nog de IJsselmeerpolders. Deze gebieden werden later samengevat met de termen Noordelijke en Zuidwestelijke Zeekleigebieden, alsmede de Hollandse en IJsselmeerpolders. In de nieuwe gebiedsindeling die in 1991 werd ingevoerd, komt de term zeekleigebied niet meer voor.