Tripartiteklasse
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Tripartiteklasse is een klasse van mijnenjagers die vanaf 1974 door de Belgische, de Franse en de Nederlandse marines is ontwikkeld.
Mijnenjager (Tripartite) | ||||
---|---|---|---|---|
Uit dienst | in dienst | |||
Algemene kenmerken | ||||
Lengte | 51,50 m | |||
Breedte | 8,96 m | |||
Diepgang | 3,60 m | |||
Deplacement | 560 ton | |||
Voortstuwing en vermogen | 1 dieselmotor van 1370 kW | |||
Vaart | 15 knopen | |||
Bemanning | 4 officieren, 15 onderofficieren, 17 matrozen | |||
Bewapening | 3 x .50 mitrailleur | |||
|
In 1973 bestuderen deze drie landen de behoefte aan een nieuwe mijnenjager en in februari 1974 ontstaat het idee om de nieuwe schepen samen te ontwikkelen. Op 9 december 1974 ondertekenen de hoofden van de staven van de drie betrokken marines een samenwerkingsovereenkomst die leidt tot de bestelling van 35 schepen: 10 door Frankrijk, 10 door België en 15 door Nederland. De mijnenjagers worden ook door andere marines gebruikt: Nederland verkocht schepen aan Indonesië en Letland, België aan Frankrijk en Bulgarije, Frankrijk aan Pakistan.
De tien Belgische mijnenjagers worden in de jaren tachtig gebouwd door het consortium Polyship. Deze schepen dragen de naam van een bloem, de klasse wordt hier dan ook de 'flower class' genoemd of ook wel Bellisklasse. In Frankrijk is het de Eridanklasse met sterrenbeelden als namen, in Nederland spreekt men van de Alkmaarklasse, met plaatsnamen.