Etruskisch kamergraf
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Etruskische kamergraf is een bepaald graftype in de Etruskische cultuur.
Het kamergraf is ontstaan in de oriëntaliserende periode (ca. 700-600 v.C.) en vermoedelijk voortgekomen uit het greppelgraf, het voor de Villanovaperiode (ca. 900-700 v.C.) typische inhumatiegraf (dat overigens in de oriëntaliserende periode blijft bestaan). Aanvankelijk bouwt men met natuurstenen blokken bovengrondse grafkamers met een lange toegangshal, waarover een aarden heuvel wordt opgericht (zogenaamde tumuli). Mooie voorbeelden hiervan bevinden zich op de Banditaccia-necropolis van Cerveteri. Vanaf ca. 650 v.C. worden kamergraven volledig onder de grond gemaakt. Overigens geldt dat niet voor heel Etrurië, omdat het gebied in bepaalde streken geologisch anders is dan in andere. Ondergrondse kamergraven vinden we vooral in het zuiden van Etrurië. De mooiste voorbeelden van ondergrondse kamergraven vinden we wellicht in Tarquinia. Een pionier in het onderzoek van dergelijke graven was de etruscoloog Carlo Lerici.