Caminantes... Ayacucho
compositie van Luigi Nono / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Caminantes... Ayacucho is een compositie van Luigi Nono. Nono schreef het werk gedurende 1986 en 1987 als (laatste) onderdeel van een drieluik, waarvan de andere delen No hay caminos, hay que caminar... Andrej Tarkovskij en Hay que caminar sognando heten. Als basis voor de muzikale trilogie dient een geschrift op een muur nabij een klooster in Toledo: Caminante no hay caminosa. Hay que caminar (Voetganger, er is geen weg, toch moet je lopen). Het drieluik was zijn laatste voltooide werk voor grote bezetting.
Snelle feiten Componist, Compositiedatum ...
Caminantes …Ayacucho | ||||
---|---|---|---|---|
Giordano Bruno | ||||
Componist | Luigi Nono | |||
Compositiedatum | 1986-1987 | |||
Première | 25 april 1987 | |||
Duur | 34 minuten | |||
|
Sluiten
Nono bracht in dit werk een aantal inspiratiebronnen bijeen om uiteindelijk tot een onrustige en onrustbarend resultaat te komen:
- Het opschrift als hierboven vermeld
- De stad Ayacochu in Peru waarin de omgeving de laatste veldslag plaatsvond tegen de toen nog overheersende Spanjaarden in de Peruviaanse Onafhankelijkheidsoorlog, en sindsdien een bolwerk tegen wat zij nu zien als betutteling door de overheid; deze rebellie zat ook in de genen van Nono;
- Vrijdenker Giordano Bruno, een man uit het Renaissance-tijdperk, die door de inquisitie op de brandstapel eindigde;
- De stelling van Edgar Varèse, dat alleen experimenteren uiteindelijk een nieuwe kunst zal opleveren;
- De gezangen van de Italiaanse componisten Andrea en Giovanni Gabrieli uit het tijdperk van de Venetiaanse School.