Boring (muziekinstrument)
resonantieholte in muziekinstrument / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een boring van een blaasinstrument of een andere aerofoon is een lange holte of buis, waarin de lucht in trilling gebracht wordt om geluid voort te brengen. De term kan verwijzen naar de buis zelf of naar de diameter daarvan. Bij blokfluiten verwijst de term vaak naar plaatsing van de luchtgaatjes.
Een akoestisch belangrijk verschil is tussen een rechte (cilindrische) of een conische boring: de conische variant heeft van nature een volledige reeks harmonischen, maar de bouwwijze van het instrument heeft hier ook invloed op. Overigens komen combinaties van recht, conisch en omgekeerd conisch ook voor.
Een rechte of gebogen boring heeft vooral praktische consequenties: een lang instrument kan onhanteerbaar zijn.