Bijbel van Dowaai
boek / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Bijbel van Dowaai, ook bekend onder de namen Douay-Rheimsbijbel of de Rheims-Douaybijbel, is een Engelse vertaling van de Latijnse Vulgaat en een belangrijk werk van de contrareformatie, bepaald bij het Concilie van Trente. De Bijbel werd vertaald aan het Engels College in Dowaai en het Engels College in Reims, verwijzend naar die desbetreffende universiteitssteden. De Universiteit van Dowaai in de Habsburgse Nederlanden, later Spaanse Nederlanden of Zuidelijke Nederlanden was een belangrijk bolwerk van Engelse katholieken in ballingschap/diaspora, net als de Universiteit van Reims in Riemen in het toenmalige Koninkrijk Frankrijk.
Bijbel van Dowaai | ||||
---|---|---|---|---|
De titelpagina van de Bijbel van Dowaai uit 1609 | ||||
Vertaler | Engels College in Dowaai onder supervisie van het Engels College in Rome
Oude Testament: 1609-1610 (Dowaai) | |||
Taal | Engels | |||
Uitgever | Laurens Kellam | |||
Uitgegeven | 1610 | |||
|
De bijbelvertaling is vernoemd naar de plaats waar hij gedrukt werd en waar de vertaling van het Oude Testament was voltooid. Die voltooiing vond deel plaats in 1609 en deels in 1610. Het Nieuwe Testament werd in 1582 al in Reims vertaalt, uitgegeven en voorzien van veel commentaren. In 1610 werd de hele Bijbel als geheel uitgegeven door Laurens Kellam. Het Oude Testament bestaat uit twee delen: Het eerste gedeelte van Genesis tot Job en was voltooid in 1609, het tweede gedeelte vanaf het boek Psalmen tot het boek 2 Makkabeeën was voltooid in 1610. Naast de Tenach met een aantal deutrocanonieke boeken werden ook drie apocriefe geschriften toegevoegd uit de index van de vulgaat, deze boeken zijn voor deze bijbelvertaling: Het gebed van Manasse, 3 Ezra en 4 Ezra. Naast de eerder genoemde bijbelboeken is in deze vertaling ook een groot deel met vele polemieke teksten, bijbelcommentarenen Patristiek om de vroeg-christelijke wereld beter te begrijpen. Verder helpt dat ook om de inzichten in het Koinè-Grieks en Bijbels-Hebreeuws te verbeteren. Bij Patristiek en de bijbelse talen komt het uitgangspunt Ad fontes terug.
Deze 16e en 17e eeuwse bijbelvertaling wordt in de katholieke Angelsaksische wereld nog veelvuldig gebruikt.
Het doel van de Bijbel van Dowaai in zowel tekst als met de eerder genoemde aanvullingen en aantekeningen, was er om de katholieke traditie hoog te houden en een antwoord te bieden in het licht van de protestantse Reformatie. Rond 1560 was van publicatie de anglicaanse kerkreligie domineerde in Elizabethaans Engeland het academische debat en daar moest een een Katholiek antwoord op komen. Dit antwoord moest zodanig zijn dat het de Engelse katholieken in de contrareformatie kon ondersteunen in hun geloofsleven maar ook "handvaten" kon bieden in het academisch debat.