Architecturale akoestiek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Architectonische akoestiek (ook wel gebouwakoestiek genoemd) is de wetenschap en techniek van het bereiken van een goed geluid binnen een gebouw. De eerste toepassing van moderne wetenschappelijke methoden op architectonische akoestiek werd uitgevoerd door de Amerikaanse natuurkundige Wallace Sabine in de collegezaal van het Fogg Museum. Hij paste zijn nieuwe kennis toe op het ontwerp van Symphony Hall, Boston.
Bij architecturale akoestiek kan het gaan om het bereiken van een goede spraakverstaanbaarheid in een theater, restaurant of treinstation, het verbeteren van de kwaliteit van de muziek in een concertzaal of opnamestudio. Het kan ook gaan over het onderdrukken van lawaai, om kantoren en woningen productievere en aangenamere plekken te maken om in te werken en te leven.