चालुक्य वंश
From Wikipedia, the free encyclopedia
चालुक्य वंश (कन्नड: ಚಾಲುಕ್ಯ) एक शास्त्रीय भारतीय राजवंश थियो जसले ६औँ र १२औँ शताब्दीको बीचमा दक्षिणी र मध्य भारतको ठुलो भागमा शासन गरेको थियो। यस अवधिमा, तिनीहरूले तीन सम्बन्धित तर व्यक्तिगत राजवंशहरूको रूपमा शासन गरे। चालुक्यहरूको शासन दक्षिण भारतको इतिहासमा एक महत्त्वपूर्ण कोसेढुङ्गा र कर्नाटकको इतिहासमा स्वर्ण युगको रूपमा चिह्न लगाउँछ।[1]
छरितो तथ्यहरू चालुक्य वंश, राजधानी ...
चालुक्य वंश | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
सन् ५४३–सन् ७५३ | |||||||||||||
राजधानी | बगलकोट जिल्ला | ||||||||||||
आम भाषाहरू | कन्नड भाषा संस्कृत | ||||||||||||
धर्म | हिन्दु धर्म बुद्ध धर्म जैन धर्म | ||||||||||||
सरकार | राजतन्त्र | ||||||||||||
इतिहास | |||||||||||||
• प्रारम्भिक अभिलेखहरू | सन् ५४३ | ||||||||||||
• स्थापित | सन् ५४३ | ||||||||||||
• विस्थापित | सन् ७५३ | ||||||||||||
| |||||||||||||
अचेल | भारत |
बन्द गर्नुहोस्
दक्षिण भारतको राजनैतिक वातावरण बदामी चालुक्यहरूको उदयसँगै साना राज्यहरूबाट ठुला साम्राज्यहरूमा सरेको थियो। दक्षिणी भारतमा आधारित राज्यले कावेरी र नर्मदा नदीहरू बीचको सम्पूर्ण क्षेत्रलाई नियन्त्रणमा लियो र समेकित गर्यो। यस साम्राज्यको उदयले कुशल प्रशासन, विदेशी व्यापार र वाणिज्यको जन्म देख्यो र "चालुक्यान वास्तुकला" भनिने वास्तुकलाको नयाँ शैलीको विकास भयो।[2]