പ്രോസീജറൽ പ്രോഗ്രാമിംഗ്
From Wikipedia, the free encyclopedia
പ്രൊസീജറൽ പ്രോഗ്രാമിംഗ് ഒരു പ്രോഗ്രാമിങ് മാതൃകയാണ്, ഘടനാപരമായ പ്രോഗ്രാമിങ്ങിൽ നിന്ന് ആവിർഭവിച്ചതാണ് പ്രൊസീജർ കോൾ എന്ന ആശയം. പ്രോസീജറുകൾ റുട്ടീനുകൾ എന്ന പേരിലും അറിയപ്പെടുന്നു.[1] സബ്ബ് റൂട്ടീനുകൾ(subroutines), അല്ലെങ്കിൽ ഫംഗ്ഷനുകൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാനായി കമ്പ്യൂട്ടേഷണൽ ഘട്ടങ്ങൾ ഒരു ശ്രേണിയിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. നൽകിയ ഏതെങ്കിലും പ്രൊസീജറുകൾ പ്രോഗ്രാമിന്റെ നിർവ്വഹണസമയത്ത് ഏതെങ്കിലും ഘട്ടത്തിൽ വിളിക്കാം, മറ്റ് പ്രോസീജറുകൾ അല്ലെങ്കിൽ അത് തന്നെയോ ഉൾപ്പെടെ. ഫോർട്രാൻ, അൽഗോൾ (ALGOL), കോബോൾ (COBOL), ബേസിക് (BASIC) ഉൾപ്പെടെ 1960 ൽ ആദ്യമായി നിർണായകമായ പ്രധാന പ്രൊസീജറൽ പ്രോഗ്രാമിംഗ് ഭാഷകൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.[2] പാസ്കലും സിയും 1970 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.
കമ്പ്യൂട്ടർ പ്രോസസറുകൾ ഒരു സ്റ്റാക്ക് രജിസ്റ്ററിലൂടെ പ്രൊസീജറൽ പ്രോഗ്രാമിംഗിനുള്ള ഹാർഡ്വെയർ പിന്തുണയും കോളിംഗ് പ്രോസീജർ നിർദ്ദേശങ്ങളും അവയിൽ നിന്ന് മടങ്ങിവരുന്നതിനുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളും നൽകുന്നു. മറ്റ് തരത്തിലുള്ള പ്രോഗ്രാമിംഗുകൾക്കുള്ള ഹാർഡ്വെയർ പിന്തുണ സാധ്യമാണ്, എന്നാൽ വാണിജ്യപരമായി ഒരു ശ്രമവും വിജയിച്ചില്ല (ഉദാഹരണത്തിന് ലിസ്പ് മെഷീനുകൾ അല്ലെങ്കിൽ ജാവ പ്രോസസ്സറുകൾ മുതലയാവ).