സീമാൻ പ്രഭാവം
From Wikipedia, the free encyclopedia
കാന്തികക്ഷേത്രത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ സ്പെക്ട്രൽ രേഖകൾ വിവിധ ഘടകങ്ങളായി പിരിയുന്ന പ്രതിഭാസമാണ് സീമാൻ പ്രഭാവം. ഡച്ച് ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനായ പീറ്റർ സീമാനാണ് 1896-ൽ ഈ പ്രഭാവം കണ്ടെത്തിയത്. സീമാന്റെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്ന ഹെൻഡ്രിക് ലോറെന്റ്സ് ഇതിന് സൈദ്ധാന്തികമായ വിശദീകരണം നൽകുകയും ചെയ്തു. ഇരുവരും 1902-ലെ ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനം പങ്കിട്ടു[1]. വൈദ്യുതമണ്ഡലത്തിലെ തത്തുല്യമായ പ്രഭാവം സ്റ്റാർക് പ്രഭാവം എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
പീറ്റർ സീമാൻ | ഹെൻഡ്രിക് ലോറെന്റ്സ് |
ന്യൂക്ലിയർ മാഗ്നെറ്റിക് റെസൊണൻസ് (NMR), ഇലക്ട്രോൺ സ്പിൻ റെസൊണൻസ് (ESR), മാഗ്നെറ്റിക് റെസൊണൻസ് ഇമേജിങ്ങ് (MRI), മോസ്ബോവർ സ്പെക്ട്രോസ്കോപ്പി എന്നീ പ്രധാനപ്പെട്ട സ്പെക്ട്രോസ്കോപ്പിക് സങ്കേതങ്ങളിൽ സീമാൻ പ്രഭാവം കാര്യമായ പങ്കു വഹിക്കുന്നു. ആഗിരണരേഖകളിൽ ഈ പ്രഭാവം കാണപ്പെടുമ്പോൾ ഇൻവേഴ്സ് സീമാൻ പ്രഭാവം എന്നറിയപ്പെടുന്നു.