Фарадеев закон за индукција
From Wikipedia, the free encyclopedia
Фарадеевиот закон за индукција опишува еден важен феномен кој е и основен закон на електромагнетизмот и кој се применува во рабоатата на трансформаторите, електричните генератори и други електрични машини. Законот гласи:[1]
Индуцираната електромоторна сила (ЕМС) во затворено коло е еднаква на брзината на промената на магнетниот тек низ колото.
Законот е откриен од Мајкл Фарадеј во 1831, а независно истовремено и од Џозеф Хенри.
Квантитативно, законот се изразува со следнава формула:[2]
- .
кајшто
- е електромоторната сила во волти,
- ΦB е магнетниот тек (флукс) низ колото во вебери.
Насоката на електромоторната сила (ЕМС) е дадена со Ленцовиот закон.
Во принцип, постојат два начини да се врши промена на магнетниот тек низ електрично коло. Едниот, кој се користи кај трансформаторите, е со наизменична струја која создава променливо магнетно поле, а другиот, кој главно се користи кај генераторите, е кога електричното коло, (во случајов намотките на генераторот) ротираат низ статично магнетно поле, со што текот се менува.