Сицилија (римска провинција)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сицилија (старогрчки : Σικελία) — првата провинција што ја стекнала Римската Република и го опфаќа островот Сицилија. Западниот дел на островот потпаднал под римска контрола во 241 година пр.н.е. на крајот на Првата пунска војна со Картагина.[1] Од 227 година пр.н.е. на островот редовно бил назначуван претор.[2] До неговиот пораз во 212 година пр.н.е. за време на Втората пунска војна, Кралството Сиракуза под Хиерон II останало независен сојузник на Рим.[3] Потоа, провинцијата го опфаќала целиот остров Сицилија, островот Малта и помалите островски групи (Егадските Острови, Липарските Острови, Устика и Пантелерија).
Сицилија Σικελία | |||||
Провинција на Римската Империја | |||||
| |||||
Провинцијата Сицилија во рамките на Римското Царство, околу 125 година | |||||
Главен град | Сиракуза | ||||
Историски период | Антички | ||||
- | Воспоставена по крајот на Првата пунска војна | 241 г.пр.не.е. | |||
- | Италија под власт на Одоакар | 476 година | |||
Денес во | Италија Малта |
За време на Римската Република, островот бил главен снабдувач со жито на градот Рим. Собирањето било тешко, предизвикувало вооружени востанија познати како Прва и Втора сервилна војна во вториот век пр.н.е. Во првиот век било прочуено гонењето на римскиот управник Верес од страна на Кикерон, заради неговата корупција. Во граѓанските војни кои довеле до крај на Римската Република, Сицилија била под контрола на Секст Помпеј против Вториот триумвират. Кога островот конечно паднал под контрола на Август во 36 година пр.н.е., бил суштински реорганизиран, при што биле основани римски колонии во неколку големи градови.
Провинцијата била мирна, земјоделска територија во поголемиот дел од царскиот период. Заради тоа, ретко се споменува во книжевните извори, но археологијата и епиграфиката откриваат неколку просперитетни градови. Такви се Лилибеум и Панормус на запад и Сиракуза и Катанија на исток. Овие заедници биле организирани на сличен начин како и другите градови на Римското Царство и главно биле под сопствена управа. Грчкиот и латинскиот биле главни јазици на островот, но се зборувало и пунски, хебрејски и веројатно други јазици. На островот имало неколку еврејски заедници, а од околу 200 година од нашата ера има и докази за значителни христијански заедници.
Непосредно пред губењето на западниот дел на Римската Империја во 476 година, провинцијата накратко паднала под контрола на вандалското кралство на Северна Африка. Набрзо била вратена во Кралството Италија и вратена под римска контрола под источниот император во Константинопол и таму останала до 9 век.