Петар Панов синдром
From Wikipedia, the free encyclopedia
Синдромот на Петар Пан ја опишува неможноста на некој да верува дека тие се на постара возраст и да се однесуваат на начин обично поврзан со зрелоста. Овој синдром се појавува кај луѓето кои не сакаат или не чувствуваат можност да растат, луѓе со тело на возрасен, но ум на дете. Тие не знаат како или пак воошто не сакаат да престанат да бидат деца.[1] Терминот потекнува од измислениот детски лик Петар Пан, кој никогаш не старее.[2] Иако почесто им се јавува кај мажите, можна е појава и кај жените.[3]
Петар Панов синдром | |
---|---|
Илустрација на Петар Пан, свирејќи на флејта, од Ф. Бедфорд од Петар и Венди | |
Причинители |
|
Некои одлики на ова нарушување се неможноста на поединците да преземат одговорности, да се посветат на себе или да ги исполнат ветувањата, прекумерна грижа за изгледот и личната благосостојба и нивниот недостаток на самодоверба, иако ретко ја покажуваат и наизглед се сосема спротивното. Исто така, тие постојано ги менуваат партнерите и бараат помлади. „Секогаш кога врската почнува да бара високо ниво на посветеност и одговорност, тие се плашат и ја раскинуваат. Врските со помлади жени ја имаат предноста на живеење од ден на ден без никакви грижи, и тие исто така вклучуваат помалку идни планови, па оттаму и помалку одговорности “.[1]
Луѓето кои ги покажуваат овие одлики поврзани со синдромот Петар Пан, понекогаш се нарекуваат Петар Панери.[4] Хумбелина Роблес Ортега, професор по личност, евалуација и психолошки третман на Гранадскиот универзитет, го поврзува синдромот со презаштитни родители и недостатокот на животни вештини кои создаваат вознемиреност во зрелоста.[3]
Иако слично презентирани, постојат дистинктивни разлики помеѓу синдромот Петар Пан и Puer aeternus („вечното дете“).[5]
Концептот на возрасни лица кои се декларираат како малолетници и адолесценти е познат како трансвозрасност (анг. transageism)[6] кој е моделиран врз трансродовоста. Петар Пан синдромот не е признаен од Светската здравствена организација.[3][7]