Парламент на Англија
From Wikipedia, the free encyclopedia
Парламентот на Англија беше законодавството на Кралството Англија. Англискиот парламент ги влече своите корени од Англосаксонскиот Витенагем (Anglo-Saxon Witenagemont). Во 1066, Вилијам од Нормандија донесе феудален систем, со кои тој побара совет од Советот на главните станари (tenants-in-chief) и проповедници пред да направи закони. Во 1215 година,главните станари ја обезбедеја Големата повелба од кралот Јован, со што се утврди дека царот не може да наметне данок или да собира какви било даноци (освен феудалните даноци на кои се биле досега навикнати), освен со согласност на неговиот кралски совет, кој полека прераснал во парламент.
Во текот на вековите, англискиот парламент прогресивно ја ограничи моќта на англиската монархија која веројатно кулминираше во Англиската граѓанска војна и на судењето и погубувањето на Чарлс Први во 1649 година. По реставрацијата на монархијата под Чарлс Втори, превласта на парламентот беше утврден принцип и сите идни англиски и подоцна британски суверенитети беа ограничени на улогата на уставни монархии со ограничена извршна власт. Актот на Унијата 1707 ги спои Англискиот парламент со Собранието на Шкотска за да се формира Парламентот на Велика Британија. Кога Собранието на Ирска беше укинато во 1801 година, неговите поранешни членови беа споени во она што сега се нарекува Собранието на Обединетото Кралство. Ова го прави сегашниот парламент на Обединетото Кралство за едно од најстарите законодавните тела во светот. Поради историјата и влијанието на британската империја, британскиот парламент стана модел за многу други национални законодавни тела. Овој модел е наведен како системот Вестминстер бидејќи британскиот парламент се наоѓа во Вестминстер во рамките на Голем Лондон.