Ото Хан
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ото Хан[1] (германски: Otto Hahn 8 март 1879 – 28 јули 1968 ) — германски хемичар и пионир на полињата на радиоактивноста и радиохемијата [2] кој ја освоил Нобеловата награда за хемија во 1944 за откритието на јадрено цепење.[3] Тој е сметан за еден од најзначајните хемичари на сите времиња, но особено како „таткото на јадрена хемија“.[4]
Ото Хан | |
---|---|
Роден(а) | 8 март 1879(1879-03-08) Франкфурт на Мајна, Хесен-Насау, Кралство Прусија, Германско Царство |
Починал(а) | 28 јули 1968(1968-07-28) (возр. 89) Готинген, Западна Германија |
Националност | Германско |
Полиња | Радиохемија Јадрена хемија |
Образование | Универзитет во Марбург |
Докторски ментор | Теодор Зинке |
Други ментори | Адолф фон Бајер, Минхенски универзитет; Сер Вилјам Ремзи, Универзитетски колеџ во Лондон; Ернест Радерфорд,Мекгилов универзитет Монтреал ; Емил Фишер, Берлински универзитет |
Докторанди | Роланд линдер Валтер Зелман-Егеберт Јоханес Хајдехајн Јан де Врис Трус де Врис-Крејт Аристид фон Гросе Борис Ниткин Ласзло Имре Клара Либер Fritz Strassmann Соломон Амињу Розенблум Карл Ерик Цимен Ханс-Јоаким Борн Борис Сагорчев Ханс Гете Зигфрид Флиге Николас Рил |
Познат по | Откривање на радиоактивни елементи (1905–1921) Радиоактивен повратен удар (1909) Фајанс – Панет – Ханов Закон Протактиниум (1917) Јадрен изомеризам (1921) Приложена Радиохемија (1936) Рубидиум - строниум (1938) Јадрено цепење (1938) |
Влијаел врз | Фредерик Жолјо-Кири Енрико Ферми Глен Сиборг Едвин Мекмилан Алберт Гиорсо Емилио Сегре Филип Абелсон Џозеф Кенеди Николај Семјонов Игор Курчатов Георги Флиоров Исак Кикоин Јулиј Борисович Харитон |
Поважни награди | Емил Фишеров медал (1919) Канизарова награда (1939) Коперникова награда (1941) Нобелова награда за хемија (1944) Медал „Макс Планк“ (1949) Парацелзиусов медал(1952) Хенри Бекерелов медал (1952) медал За заслуги (1952) Фарадеева награда (1956) Хуго Гротиусов медал (1958) Легија на честа (1959) Енрико Фермиева награда (1966) |
Сопружник | Едит Јунгханс (1913–1968) |
Потпис |
Хан бил противник на антисемитизмот предводен од Нацистичката Партија и по завршувањето на Втора светска војна [5] тој станал страствен поборник против користењето на јадрена енергија како оружје. Тој служел како последниот Претседател на Кајзер – Вилхелмовото Општество (KWG) во 1946 и како Претседател – пронаоѓач на Здружение „Макс Планк“ (MPG) од 1948 до 1960 година. Одобрен од многу за да биде симбол на научното совршенство и личниот интегритет, тој станал еден од највлијателните и почитувани граѓани на новата [5] Федерална Република Германија.