Витез
From Wikipedia, the free encyclopedia
Витез,[1] рицар[2] или ритер[3] — лице што добива почесна титула на витештво од монархот или друг политички водач за услугата на монархот или земја, особено во воените времиња. Историски гледано, во Европа, витештвото било доделувано на коњаници.[4] Во текот на развиениот среден век, витештвото се сметало како класа на пониско благородништвото. Од Доцниот Среден Век, рангот станал поврзан со идеалите на витештвото, кодекс на однесување за совршен Христијански војник. Честопати, витез бил вазал кој служел како војник за монарх, со плаќање во форма на земјиште.[5] Господарите верувале на витези кои биле квалификувани во борба на коњ. Од почетокот на модерниот период, титулата витез е чест да се довие и обично се доделува од страна на монархот, како и во Британското награден систем, често за не-воена служба. Модерни женски еквивалент во Обединетото Кралство е дама.
Историски, на идеалите на витештвото се популаризира во средновековна литература, особено со оглед на Велика Британија и оглед на Франција, поранешниот врз основа на Historia Regum Britanniae (Историјата на Кралевите на Британија) која го воведе легендата за Кралот Артур, напишано во 1130г. Смртта на Артур, напишана во 1485, била важна при дефинирање на идеал на витештвото, што има големо значење за модерниот концепт на витештво, како елитен војник со заклетва да се придржува на вредностите на верата, лојалноста, храброста и чест. Исто така книгата "Книга на Витештвото" образложила важноста на Христијанската вера во секоја област на витешкиот живот. За време на ренесансата, жанрот на витешки романси стана популарен во литературата, растел уште повеќе идеалистички и на крајот доведува до нова форма на реализам во литературата која ја популаризирал Мигел де Сервантес со романот Дон Кихот. Кон крајот на средниот век, почнале да се користат нови методи на војување, поради што класичниот витез во оклоп бил застарена форма, но титулата останала во многу земји.
Некои видови на витештво, како Темпларите, станале само мит, други пак ги снемало. Денес, мал број на витештва сепак постојат во неколку држави, како во Англија, Шведска и Норвешка. Сите од нив имаат критериум за вклучување, но витештво често е дадено од монархот или претстедател на специфични луѓе за да се препознае некое достигнување, често дарежливо.