Винландски саги
From Wikipedia, the free encyclopedia
Винландски саги (исландски: Vínland sǫgur), исто така наречени Винландски приказни — саги напишани во XIII век помеѓу 1220 и 1280 г. Тие се дел од серијата наречена Исландски саги. Овие приказни зборуваат за викинзите што истражуваат и се населуваат на места како Гренланд и Северна Америка, која ја нарекувале Винланд. Тие биле напишани околу 250 години откако се случиле овие настани, кои биле помеѓу 970 и 1030 г. од нашата ера.[1]
„Лето на грендландскиот брег околу 1000 г.“ (Карл Расмусен) | |
Земја | Исланд |
---|---|
Јазик | старонордиски исландски |
Серијал | Исландски саги |
Предмет(и) | поморски истражувања |
Жанр | сага |
Винландските саги вклучуваат две приказни: Сагата за Ерик Црвениот (исл. Eiríks saga rauða) и Сагата за Гренланѓаните (исл. Grœnlendinga saga). Ова се главните извори што ги имаме за нордиските истражувања на Северна Америка. Иако можеби не се целосно точна историја, тие сепак ни даваат важни сознанија за тоа што се случило во Северниот Атлантик за време на средновековните времиња.[2][3]
Приказните во овие саги добиле веродостојност благодарение на откритијата на археолошкиот локалитет Ланс-о-Медоуз во Њуфаундленд, Канада. Во 1960-тите, норвешките истражувачи Хелге Ингстад и неговата жена Ане Ингстад пронашле докази за древни нордиски населби во Северна Америка, потврдувајќи го она што го опишале сагите.[4]