Анри Поенкаре
From Wikipedia, the free encyclopedia
Жил Анри Поенкаре (француски: Henri Poincaré 29 април 1854 – 17 јули 1912 ) [2] — француски математичар, физичар, инженер, и филизов на науката. Тој е често опишуван како полимат, и во математиката од Ерик Темпл Бел бил наречен како Последниот унверзалист,[3] бидејќи бил одличен во сите полиња на дисциплината каква што постоела во неговото време.
Жил Анри Поенкаре | |
---|---|
Жил Анри Поенкаре (1854–1912). | |
Роден(а) | 29 април 1854(1854-04-29) Нанси, Франција |
Починал(а) | 17 јули 1912(1912-07-17) (возр. 58) Париз, Франција |
Живеалиште | Франција |
Полиња | Математика и физика |
Установи | Мински кор Кански универзитет Париски универзитет Bureau des Longitudes |
Образование | Lycée Nancy (подоцна преименувано како Lycée Poincaré) École polytechnique École des Mines |
Докторски ментор | Чарлс Хермит |
Докторанди | Луис Башеље Жон Бослер Димитри Помпеи Михајло Петровиќ |
Други значајни студенти | Тобијас Дантзиг Теофил де Дондер |
Познат по | Поенкарова хипотеза Проблем на три тела Топологија Специјална релативност Поенкаре–Хопфова теорема Поенкарова двојност Поенкаре–Биркоф–Витова теорема Поенкареова нееднаквост Хилберт–Поенкарови серии Поенкареова метрика Вртежен број Бетиев број Бифуркациона теорија Теорија на хаосот Браузерова торема за неподвижна точка Пенкаре–Бендиксонова теорема Поенкаре–Линштедов метод Пенкареова теорема за повторување |
Влијание од | Лазарус Фуч Имануел Кант[1] |
Влијаел врз | Луис Роџер Џорџ Давид Биркоф |
Поважни награди | РАС златен медал (1900) Силвестер медал (1901) Матеучи медал (1905) Болјаиовата награда (1905) Брус медал (1911) |
Потпис | |
Белешки Бил чичко на Пиер Ботро. |
Како математичар и физичар, направил голем фундиментален придонес во применета математика, математичка физика, and небесни механики. Тој е одговорен за формулирање на Поанкаровата претпоставка, која била една од најпознатите нерешени проблеми во математикатасе до 2002-2003. Исто така се смета за еден од наоѓачите на топологија. Поанкаре бил првиот кој ги презентирал Лоренцовите трансформации во нивните модерни симетрични форми. Тој ги открил последните релативни брзински трансформации и ги сочувал во писмо до холаѓанскиот физичар Хендрик Лоренц (1853–1928) во 1905.Со тоа добил совршена инварианса на сите Максвелови равенки, што било важен чекор во формулирање на теоријата за специјална релативност.
Поанкаровата група која се користи во физиката и математиака е именувана по него.