Ernestus Curtius
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ernestus Curtius (Lubecae die 2 Septembris 1814 natus; Berolini die 11 Iulii 1896 mortuus) fuit sermonum antiquorum philologus, archaeologus et rerum gestarum scriptor Germanicus qui antiquitatem classicam cum Friderico Amadeo Welcker studuit.
Alumnus Catherinei deinde professor philologiae apud Almam Matrem Halensem fuit et anno 1853 socius Academiae Scientiarum Borussicae electus est.