ಆಧುನಿಕ ಕಲೆ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ಆಧುನಿಕ ಕಲೆ ಎಂಬುದು ಸರಿಸುಮಾರಾಗಿ 1860ರ ದಶಕದಿಂದ 1970ರ ದಶಕದವರೆಗಿನ ವಿಸ್ತರಿತ ಅವಧಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರೂಪುಗೊಂಡ ಕಲಾತ್ಮಕ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆ ಕಾಲದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪುಗೊಂಡ ಕಲೆಯ ಶೈಲಿ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.[1] ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆಯ ಒಂದು ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ, ಗತಕಾಲದ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಎಸೆಯಲ್ಪಡುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಕಲೆಯೊಂದಿಗೆ ಈ ಶಬ್ದವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಹೊಂದಿದೆ.[2] ನೋಡುವಿಕೆಯ ಹೊಸ ವಿಧಾನಗಳೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಲೆಯ ಮೂಲದ್ರವ್ಯಗಳು ಹಾಗೂ ಕಾರ್ಯಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಸ್ವರೂಪದ ಕುರಿತಾದ ತಾಜಾ ಕಲ್ಪನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಧುನಿಕ ಕಲೆಯ ಕಲಾವಿದರು ಪ್ರಯೋಗ ನಡೆಸಿದರು. ಅಮೂರ್ತೀಕರಣದೆಡೆಗಿನ ಒಂದು ಒಲವು, ಬಹುಪಾಲು ಆಧುನಿಕ ಕಲೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿನ ಕಲಾತ್ಮಕ ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಅನೇಕವೇಳೆ ಸಮಕಾಲೀನ ಕಲೆ ಅಥವಾ ಆಧುನಿಕೋತ್ತರ ಕಲೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿನ್ಸೆಂಟ್ ವಾನ್ ಗೋಗ್, ಪಾಲ್ ಸೆಝೇನ್, ಪಾಲ್ ಗೌಗುಯಿನ್, ಜಾರ್ಜಸ್ ಸ್ಯೂರಾಟ್ ಮತ್ತು ಹೆನ್ರಿ ಡೆ ಟೌಲೌಸ್ ಲೌಟ್ರೆಕ್ ಮೊದಲಾದ ಚಿತ್ರಕಾರರ ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ಆಧುನಿಕ ಕಲೆಯು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ; ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಲಾವಿದರೂ ಆಧುನಿಕ ಕಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾದ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದರು ಎಂಬುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಅಂಶ. 20ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಹೆನ್ರಿ ಮ್ಯಾಟಿಸ್ಸೆ ಮತ್ತು ಜಾರ್ಜಸ್ ಬ್ರಾಕೆ, ಆಂಡ್ರೆ ಡೆರೈನ್, ರಾವೌಲ್ ಡೂಫಿ ಹಾಗೂ ಮೌರೀಸ್ ಡೆ ವ್ಲಾಮಿನ್ಕ್ರಂಥ ಪೂರ್ವವರ್ತಿ-ಘನಾಕೃತಿ ಕಲಾವಾದಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತಿದ್ದ ಇತರ ಹಲವಾರು ಕಿರಿಯ ಕಲಾವಿದರು, ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕಲಾಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು; ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು "ಸ್ವಚ್ಛಂದದ", ಬಹು-ವರ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿದ, ಭಾವಗರ್ಭಿತ ಭೂದೃಶ್ಯಗಳ ಮತ್ತು ಉಜ್ಜ್ವಲ ವರ್ಣಚಿತ್ರಣ ಎಂಬುದಾಗಿ ವಿಮರ್ಶಕರಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಂಡ ಆಕೃತಿ ಚಿತ್ರಕಲೆಗಳ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಹೆನ್ರಿ ಮ್ಯಾಟಿಸ್ಸೆ ರಚಿಸಿದ ದಿ ಡಾನ್ಸ್ ಕೃತಿಯ ಎರಡು ರೂಪಾಂತರಗಳು, ಅವನ ವೃತ್ತಿಜೀವನದಲ್ಲಿನ ಹಾಗೂ ಆಧುನಿಕ ಚಿತ್ರಕಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಘಟ್ಟವನ್ನು ಶ್ರುತಪಡಿಸಿದವು.[3]
ಪುನರುಜ್ಜೀವನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿನ ಕಲೆಯೊಂದಿಗೆ ಮ್ಯಾಟಿಸ್ಸೆಯು ಹೊಂದಿದ್ದ ಆರಂಭದ ದಶೆಯ ಮೋಹಕತೆಯನ್ನು ಇದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿತು: ಅಂದರೆ, ಮನಸ್ಸು ಕಲಕದ ನೀಲಿ-ಹಸಿರು ಹಿನ್ನೆಲೆಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಆಕೃತಿಗಳ ಉತ್ಕಟವಾದ ಉದ್ದೀಪಿಸುವ ಬಣ್ಣ, ಮತ್ತು ಭಾವಾತ್ಮಕ ವಿಮೋಚನೆ ಹಾಗೂ ಭೋಗೈಕವಾದದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿಸುವ ನರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವ ನಗ್ನಚಿತ್ರಗಳ ಲಯಬದ್ಧವಾದ ಅನುಕ್ರಮವನ್ನು ಇದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿತು.
ಟೌಲೌಸ್ ಲೌಟ್ರೆಕ್, ಗೌಗುಯಿನ್ ಮತ್ತು 19ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಂತ್ಯದ ಇತರ ಹೊಸತನದ ಪ್ರವರ್ತಕರಿಂದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಾವಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪ್ಯಾಬ್ಲೋ ಪಿಕಾಸೊ, ಸೆಝೇನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ತನ್ನ ಮೊದಲ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲಾವಾದಿ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ; ಸ್ವಭಾವದ ಎಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೂ ಘನಾಕೃತಿ, ಗೋಳ ಮತ್ತು ಶಂಕುವಿನಾಕಾರದ ಘನವಸ್ತು ಎಂಬ ಮೂರು ಘನವಸ್ತುಗಳಿಗೆ ಇಳಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದು ಸೆಝೇನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿತ್ತು. 1907ರಲ್ಲಿ ಬಂದ ಲೆಸ್ ಡೆಮೊಯ್ಸೆಲ್ಲೆಸ್ ಡಿ'ಅವಿಗ್ನಾನ್ ಎಂಬ ವರ್ಣಚಿತ್ರದೊಂದಿಗೆ, ಒಂದು ಹೊಸ ಮತ್ತು ಆಮೂಲಾಗ್ರ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪಿಕಾಸೊ ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ; ಐದು ವೇಶ್ಯೆಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಒಂದು ಕಚ್ಚಾ ಹಾಗೂ ಒಡ್ಡೊಡ್ಡಾದ ವೇಶ್ಯಾಗೃಹದ ದೃಶ್ಯ, ಆಫ್ರಿಕಾದ ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಮುಖವಾಡಗಳು ಮತ್ತು ಅವನದೇ ಸ್ವಂತದ ಹೊಸ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲಾವಾದಿ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಗೆ ತರುವ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾದ ಮಹಿಳೆ, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸದರಿ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯನ್ನು ಪ್ಯಾಬ್ಲೋ ಪಿಕಾಸೊ ಮತ್ತು ಜಾರ್ಜಸ್ ಬ್ರಾಕೆ ಜಂಟಿಯಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು; ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, 1908ರಿಂದ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು 1912ರಾದ್ಯಂತ ವಯೊಲಿನ್ ಅಂಡ್ ಕ್ಯಾಂಡಲ್ಸ್ಟಿಕ್, ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕೃತಿಯ ಮೂಲಕ ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯು ನಿದರ್ಶನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯ ಮೊದಲ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾದ ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೃತಕ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯು ಬಂದಿತು. ಬ್ರಾಕ್ವೆ, ಪಿಕಾಸೊ, ಫರ್ನಾಂಡ್ ಲೆಗರ್, ಜುವಾನ್ ಗ್ರಿಸ್, ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಗ್ಲೀಜೆಸ್, ಮಾರ್ಸೆಲ್ ಡ್ಯೂಚಾಂಪ್ ಹಾಗೂ 1920ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಂಡ ಇತರ ಹಲವಾರು ಕಲಾವಿದರು ಈ ಪ್ರಕಾರವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸಮಾಡಿದರು. ವಿಭಿನ್ನ ರಚನಾ ಚಿತ್ರಣಗಳು, ಮೇಲ್ಮೈಗಳು, ತೇಪೆಚಿತ್ರದ ಅಂಶಗಳು, ಪೇಪಿಯರ್ ಕೊಲ್ಲೆ ಮತ್ತು ವಿಲೀನಗೊಂಡ ವಿಷಯದ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ಪರಿಚಯ ಇವು ಕೃತಕ ಘನಾಕೃತಿ ಕಲೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿವೆ. ಆಧುನಿಕ ಕಲೆಯ ಎಣಿಕೆಯು ಆಧುನಿಕತಾ ಸಿದ್ಧಾಂತದೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟವಾದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.[4]