ოსმალეთის იმპერიის უმეფობის ხანა
From Wikipedia, the free encyclopedia
ოსმალეთის უმეფობის ხანა (თურქ. Fetret Devri) — პერიოდი ოსმალეთის იმპერიის ისტორიაში, 1402-1413 წლებში, როდესაც იმპერიას არ ჰყავდა სულთანი, რომელიც მთლიანად აკონტროლებდა ოსმალეთს. მისი მთავარი შემოქმედი პირები იყვნენ სულთან ბაიაზიდ I-ის შვილები, შეჰზადე მეჰმედი (მომავალში მეჰმედ I), ისა, სულეიმანი და მუსა, რომელთაც ოთხ ნაწილად გაყვეს ოსმალეთის იმპერია და ებრძოდნენ ერთმანეთს.