Wallis- og Fútúnaeyjar
From Wikipedia, the free encyclopedia
Wallis- og Fútúnaeyjar eru franskt handanhafshérað, aðallega á þremur eldfjallaeyjum í Suður-Kyrrahafi: Wallis, Fútúna og Alofi. Þær tvær síðastnefndu eru líka kallaðar Heimaeyjar. Auk eyjanna tilheyra nokkur rif svæðinu. Eyjarnar eru miðja vegu milli Fídjieyja og Samóa með Túvalú í norðvestri, Tonga í suðaustri, Tókelá í norðaustri og Kíribatí lengra í norður. Eyjarnar eru hluti af Pólýnesíu.
Collectivité de Wallis et Futuna | |
Fáni | Skjaldarmerki |
Kjörorð: Liberté, Égalité, Fraternité | |
Þjóðsöngur: La Marseillaise | |
Höfuðborg | Mata-Utu |
Opinbert tungumál | franska |
Stjórnarfar | Franskt handanhafshérað |
Héraðsstjóri Þingforseti |
Jean-Francis Treffel David Vergé |
Hluti Frakklands | |
• Handanhafsumdæmi | 1959 |
• Handanhafshérað | 2003 |
Flatarmál • Samtals • Vatn (%) |
142,42 km² ~0 |
Mannfjöldi • Samtals (2018) • Þéttleiki byggðar |
11.558 84/km² |
VLF (KMJ) | áætl. 2005 |
• Samtals | 0,188 millj. dala |
• Á mann | 12.640 dalir |
VÞL (2008) | 0.793 |
Gjaldmiðill | CFP-franki |
Tímabelti | UTC +12 |
Þjóðarlén | .wf |
Landsnúmer | +681 |
Hollendingar og Bretar uppgötvuðu eyjarnar fyrstir Evrópumanna og nefndu Wallis (Uvea) eftir breska landkönnuðinum Samuel Wallis. Frakkar sendu þangað trúboða árið 1837. Árið 1887 gerði Uvea drottning samning um vernd við Frakkland. Konungar Sigave og Alo fylgdu í kjölfarið. Eyjarnar heyrðu þá undir frönsku nýlenduna Nýju-Kaledóníu. Árið 1959 kusu íbúarnir að gerast sjálfstætt franskt yfirráðasvæði sem gekk í gildi 1961. Árið 2003 var þeirri stöðu breytt í handanhafshérað.
Íbúar eyjanna eru um 11.500 og fer fækkandi en yfir 16.000 manns frá eyjunum búa í Nýju Kaledóníu. Langflestir aðhyllast rómversk-kaþólska trú. Tveir þriðju tala wallisísku en tæpur þriðjungur talar fútúnísku. Íbúar lifa aðallega á landbúnaði og fiskveiðum. Á eyjunum eru þrjú konungdæmi: Uvea (Wallis), Sigave (á Fútúna) og Alo (á Fútúna og Alofi). Rúmlega 1000 manns búa í höfuðstaðnum, Mata-Utu, sem er á Uvea.