Pjotr Stolypín
From Wikipedia, the free encyclopedia
Pjotr Arkadjevítsj Stolypín (kyrillískt letur: Пётр Арка́дьевич Столы́пин) (14. apríl 1862 – 18. september 1911) var þriðji forsætisráðherra Rússlands og innanríkisráðherra rússneska keisaradæmisins frá 1906 til 1911, í valdatíð Nikulásar 2. keisara. Valdatíð hans einkenndist af viðleitni til að sporna við starfsemi byltingarhópa og af umbótum á landbúnaði Rússlands. Stolypín var einveldissinni og vonaðist til þess að styrkja stöðu krúnunnar. Hann er talinn einn síðasti valdamikli stjórnmálamaður rússneska keisaratímans er rak skýra stefnu og reyndi að koma á stórtækum umbótum.[1]
Pjotr Stolypín Пётр Столы́пин | |
---|---|
Forsætisráðherra Rússlands | |
Í embætti 21. júlí 1906 – 18. september 1911 | |
Þjóðhöfðingi | Nikulás 2. |
Forveri | Ívan Goremykín |
Eftirmaður | Vladímír Kokovtsov |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 14. apríl 1862 Dresden, Saxlandi, þýska ríkjasambandinu |
Látinn | 18. september 1911 (49 ára) Kænugarði, rússneska keisaradæminu (nú Úkraínu) |
Dánarorsök | Myrtur |
Maki | Olga Borisovna Neidhardt |
Starf | Stjórnmálamaður |
Þótt Stolypín sé og hafi verið mjög umdeildur á sínum tíma er hann hátt skrifaður í Rússlandi í dag. Árið 2008 lenti Stolypín í öðru sæti í rússneskri netkosningu um mestu mikilmenni í sögu Rússlands.[2]