Kaarlo Juho Ståhlberg
1. forseti Finnlands (1865-1952) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Kaarlo Juho Ståhlberg (28. janúar 1865 – 22. september 1952) var finnskur lögmaður, lagaprófessor, stjórnmálamaður og fyrsti forseti Finnlands. Hann gegndi forsetaembættinu í eitt kjörtímabil, frá 1919 til 1925.[1]
Staðreyndir strax Forseti Finnlands, Forsætisráðherra ...
Kaarlo Juho Ståhlberg | |
---|---|
Forseti Finnlands | |
Í embætti 26. júlí 1919 – 2. mars 1925 | |
Forsætisráðherra | Kaarlo Castrén Juho Vennola Rafael Erich Aimo Kaarlo Cajander Kyösti Kallio Lauri Ingman |
Forveri | Embætti stofnað |
Eftirmaður | Lauri Kristian Relander |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 28. janúar 1865 Suomussalmi, Stórfurstadæminu Finnlandi, rússneska keisaradæminu |
Látinn | 22. september 1952 (87 ára) Helsinki, Finnlandi |
Þjóðerni | Finnskur |
Stjórnmálaflokkur | Framsóknarflokkurinn Ungfinnski flokkurinn (fyrir 1918) |
Maki | Hedvig Ståhlberg (g. 1893; d. 1917) Ester Ståhlberg (g. 1920) |
Börn | 6 |
Háskóli | Háskólinn í Helsinki |
Starf | Lögmaður, prófessor, dómari |
Loka
Ståhlberg var einn af aðalhöfundum stjórnarskrár Lýðveldisins Finnlands. Sem lögfræðingur lagði hann áherslu á að ríkið skyldi reist á stoðum frjálslynds lýðræðis og á að meginreglur réttarríkisins yrðu verndaðar.[2]
Eftir að einkaskjalasafn J. K. Paasikivi forseta var opnað var kunngert að Ståhlberg hefði gegnt mikilvægu pólitísku hlutverki á bak við tjöldin til dauðadags. Paasikivi mat Ståhlberg mikils og sagði um hann: „Ståhlberg var maður sem gerði aldrei mistök.“[3]