Ֆլեյտա
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ֆլեյտա, փայտե փողային երաժշտական գործիք։ Ի տարբերություն լեզվակավոր փողային գործիքնորի ֆլեյտան աերոֆոն է։ Հնչողությունը ստեղծվում է ֆլեյտահարի առաջացրած ձայնային տատանումներից (վիբրացիա), երբ ձայնը օդի մղումով դուրս է գալիս անցքերից։ Համաձայն Հորնբոսթել-Զաքսի (անգլ.՝ Hornbostel–Sachs) դասակարգման ֆլեյտան դասվում է եզրային աերոֆոնների շարքին[1]։
Ի հայտ գալով հին քարե դարում՝ ֆլեյտան համարվում է ամենահին երաժշտական գործիքը։ Մի շարք ֆլեյտաներ, որոնց հնությունը կազմում է մոտ 43,000-ից 35,000 տարի, հայտնաբերվել են ներկայիս Գերմանիայի հարավում գտնվող Swabian Jura շրջանում։ Սրանք ապացուցում են, որ մշակված երաժշտություն արդեն իսկ եղել է ԵՎրոպայում ժամանակակից մարդկության գոյության դեռ ամենավաղ ժամանակներից[2][3]։