Ջոզեֆ Մերիկ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ջոզեֆ Քերի Մերիկ (անգլ.՝ Joseph Carey Merrick, օգոստոսի 5, 1862(1862-08-05)[1][2], Լեսթեր, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - ապրիլի 11, 1890(1890-04-11)[1][2], Whitechapel, London Borough of Tower Hamlets, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն) որը հաճախ սխալմամբ կոչվում էր Ջոն Մերիկ, անգլիացի էր, որը հայտնի էր իր ծանր ֆիզիկական դեֆորմացիաներով։ Նա սկզբում ցուցադրվել է Ֆրրիկ Շուում ՝ «փիղ մարդը» բեմական անունով, այնուհետև տեղափոխվել է Լոնդոնի հիվանդանոց՝ սըր Ֆրեդերիկ Թրևիսի հետ հանդիպելուց հետո՝ հետագայում հայտնի դառնալով Լոնդոնի հասարակության մեջ։
Ջոզեֆ Մերիկ | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 5, 1862(1862-08-05)[1][2] |
Ծննդավայր | Լեսթեր, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն |
Մահացել է | ապրիլի 11, 1890(1890-04-11)[1][2] (27 տարեկան) |
Մահվան վայր | Whitechapel, London Borough of Tower Hamlets, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն |
Գերեզման | City of London Cemetery and Crematorium[3] |
Քաղաքացիություն | Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն |
Մասնագիտություն | արվեստագետ |
Joseph Merrick Վիքիպահեստում |
Մերիկը ծնվել է Լեսթերում և սկսել է աննորմալ ձևով զարգանալ մինչև հինգ տարեկան դառնալը։ Նրա մայրը մահացավ, երբ նա տասնմեկ տարեկան էր[4], իսկ հայրը շուտով ամուսնացավ երկրորդ անգամ։ Հոր և խորթ մոր կողմից մերժված՝ նա հեռացավ տնից և տեղափոխվեց ապրելու իր հորեղբոր ՝ Չարլզ Մերիկի հետ[5]։ 1879 թվականին 17-ամյա Մերիկը ընդունվեց Լեսթերի միության աշխատանքային տուն[6]։ 1884 թվականին նա կապվեց Սեմ Թոր անունով շոումենի հետ և առաջարկեց, որ իրեն ցուցադրեն[7]։ Թորը մի խումբ մարդկանց վարձեց Մերիկին ղեկավարելու համար, որին նրանք անվանեցին «փիղ մարդ»։ Իսթ Միդլենդսում շրջագայությունից հետո Մերիկը մեկնել է Լոնդոն՝ ցուցադրվելու շոումեն Թոմ Նորմանի վարձակալած փեննի գաֆ խանութում։ Խանութ է այցելել վիրաբույժ Ֆրեդերիկ Թրևիսը, ով Մերիկին հրավիրել է բուժզննում անցնելու։ Թրևիսը Մերիկին ցույց տվեց Լոնդոնի պաթոլոգիայի հասարակության ժողովում 1884 թվականին, որից հետո Նորմանի խանութը փակվեց ոստիկանության կողմից[8]։ Այնուհետև Մերիկը միացավ Սեմ Ռոուպերի կրկեսին և շրջագայեց Եվրոպայում[9]։
Բելգիայում Մերիկին կողոպտել էր իր ճանապարհային մենեջերը և լքվել Բրյուսելում։ Ի վերջո, նա վերադարձավ Լոնդոնի հիվանդանոց[10], որտեղ նրան թույլ տվեցին մնալ մինչև կյանքի վերջ։ Թրևեսն ամեն օր այցելում էր նրան, և զույգը սերտ բարեկամություն էր հաստատել։ Մերիկին այցելել են նաև Լոնդոնի հասարակության մի քանի հարուստ տիկնայք և պարոնայք, այդ թվում՝ Ուելսի արքայադուստր Ալեքսանդրա։ Չնայած նրա մահվան պաշտոնական պատճառը ասֆիքսիան էր, դիահերձումը կատարող Թրևիսը եզրակացրեց, որ Մերիկը մահացել է պարանոցի տեղաշարժից։
Մերիկի դեֆորմացիաների ճշգրիտ պատճառը պարզ չէ, բայց 1986 թ. -ին ենթադրվում էր, որ նա ունի Պրոտեուսի համախտանիշ։ 2003 թվականի ուսումնասիրության ընթացքում նրա մազերի և ոսկորների ԴՆԹ-ի վերլուծությունն ապարդյուն էր, քանի որ նրա կմախքը բազմիցս սպիտակեցվել էր նախքան Լոնդոնի թագավորական հիվանդանոցում հանրային ցուցադրության դնելը։ Մերիկի կյանքը ցուցադրվել է Բերնարդ Պոմերանսի 1979 թվականի պիեսում և Դեյվիդ Լինչի 1980 թվականի «փիղ մարդը» ֆիլմում։