Պիլորիկ ստենոզ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Պիլորիկ ստենոզ, ստամոքսը և բարակ աղիքի սկզբնամասը միացնող հատվածի նեղացում (պիլորիկ սեղման)[1]։ Ախտանշաններից մեկը առանց լեղու փսխումներն են։ Ամենից հաճախ այն դրսևորվում է երեխային կերակրելուց հետո[1]։ Ախտանշանների դրսևորման ամենաբնորոշ հասակը երկուսից տասներկու շաբաթականն է[1]։
Պիլորիկ ստենոզ | |
---|---|
Տեսակ | հիվանդության կարգ |
Բժշկական մասնագիտություն | ընդհանուր վիրաբուժություն |
ՀՄԴ-9 | 537.0 և 750.5 |
Pyloric stenosis Վիքիպահեստում |
Պիլորիկ ստենոզի առաջացման պատճառներն ամբողջությամբ բացահայտված չեն[2]։ Երեխաների մոտ ռիսկի գործոնները ներառում են՝ կեսարյան հատումը, վաղաժամ ծննդաբերությունը, շշից կերակրումը և առաջնեկությունը[3]։ Ախտորոշումը հաստատվում է, երբ երեխայի որովայնում հայտնաբերվում է ձիթապտղի ձև ունեցող զանգված[1]։ Հաճախ ախտորոշման մեթոդ է նաև ուլտրաձայնային հետազոտությունը[4]։
Առաջնային բուժումը սկսվում է ջրազրկման և էրեկտրոլիտային փոխանակության խանգարումների կարգավորմամբ[1]։ Սրան սովորաբար նախորդում է վիրահատական միջամտությունը[1]։ Որպես կանոն արդյունքները բարվոք են և՛ կարճաժամկետ, և՛ երկարաժամկետ կանխատեսումներում[1]։ Առանց վիրահատական միջամտության բուժումն իրականացվում է ատրոպինով[1]։
Հազար հոգուց հիվանդությամբ տառապում են մեկը կամ երկուսը[1]։ Տղամարդիկ մոտավորապես չորս անգամ ավելի հաճախ են ունենում պիլորիկ ստենոզ, քան կանայք[1]։ Այս վիճակը չափահասների մոտ հազվադեպ է հանդիպում[5]։ Պիլորիկ ստենոզի առաջին դեպքը նկարագրվել է 1888 թվականին, իսկ վիրահատական առաջին միջամտությունը կատարվել է 1912 թվականին Քոնրադ Ռամստեդտի կողմից[1][2]։ Նախկինում երեխաների մեծամասնությունը մինչև վիրահատությունը մահանում էին[1]։