Պարտապանների բանտ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Պարտապանների բանտը նախատեսված է այն մարդկանց համար, ովքեր ի վիճակի չեն պարտքը վճարել։ Մինչև 19-րդ դարի կեսերը պարտապանների բանտերը (սովորաբար նման են փակ աշխատատեղերի ձևով) Արևմտյան Եվրոպայում չվճարված պարտքերի հետ կապված ընդհանուր միջոց էին։ Աղքատ մարդիկ, ովքեր ի վիճակի չէին վճարել դատարանի վճռով սահմանված պարտքը՝ կալանավորվում էին այս բանտերում, մինչև փակեին իրենց պարտքը աշխատուժի միջոցով։ Նրանց աշխատանքի արդյունքը ուղղվել է ինչպես բանտարկության ծախսերին, այնպես էլ նրանց կուտակված պարտքին[1] :
Սկսած 20-րդ դարի վերջից, պարտապանների բանտ տերմինը երբեմն կիրառվում է նաև քրեական արդարադատության համակարգերի քննադատների կողմից, որտեղ դատարանը կարող է որևէ մեկին դատապարտել ազատազրկման՝ դիտավորությամբ չվճարված քրեական վճարների համար՝ սովորաբար դատավորի հրամանով։ Օրինակ՝ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների որոշ դատական համակարգերում մարդիկ կարող են դատապարտվել և բանտարկվել երեխայի աջակցության, զարդարանքների, բռնագրավումների, տուգանքների կամ հետադարձ հարկերի կանխամտածված չվճարումից հետո[2]։