Մասնակից:Karine Abrahamyan/Ավազարկղ9
From Wikipedia, the free encyclopedia
Զբոսաշրջությունը Բութանում, 1974 թվականին եկրում զարգացած ոլորտ, երբ Բութանի կառավարությունը, փորձելով ավելացնել եկամուտները և ներկայացնել Բութանի յուրահատուկ մշակույթն ու ավանդույթները արտաքին աշխարհին, բացեց իր մեկուսացված երկիրը օտարերկրացիների համար: 1974 թվականին Բութանի Թագավորություն է այցելել ընդհանուր առմամբ 287 զբոսաշրջիկ։ Բութան այցելած զբոսաշրջիկների թիվը 1992 թվականին աճել է մինչև 2850, իսկ 1999 թվականին՝ 7158։ 1980-ականների վերջին զբոսաշրջության տարեկան եկամուտը կազմում էր ավելի քան 2 միլիոն ԱՄՆ դոլար:
Թեև Բութանի կառավարությունը բաց է օտարերկրացիների համար, նա քաջատեղյակ է շրջակա միջավայրի վրա զբոսաշրջիկների ազդեցության մասին Բութանի եզակի լանդշաֆտի և մշակույթի վրա: Ըստ այդմ՝ ի սկզբանե սահմանափակել են զբոսաշրջային ակտիվության մակարդակը՝ նախապատվությունը տալով ավելի որակյալ զբոսաշրջությանը։ Այս քաղաքականությունն ի սկզբանե հայտնի էր որպես «բարձր արժեք, ցածր ծավալ» զբոսաշրջություն[1]։ 2008 թվականին այն վերանվանվեց «բարձր արժեք, ցածր ազդեցություն» կամ «թույլ, բայց նշանակալի տեղաշարժ»։ Չնայած այն բանի, որ ցածր ազդեցությունը երկրի վրա երաշխավորված է այցելուների ցածր քանակով, Բութան մեկնելու համար պետք է հարուստ լինել[2]՝ տեղ թողնելով քննադատություն այն հարցին, թե արդյոք պետք է հարուստ լինել գնահատված զբոսաշրջիկ լինելու համար[3]: Այստեղ զբոսաշրջիկներից մեկ անձի համար օրական գանձվում է մոտ 200 ԱՄՆ դոլար[4]:
2005 թվականին «Կայուն զբոսաշրջության զարգացման ռազմավարություն» կոչվող փաստաթուղթը ավելի մեծ ուշադրություն է դարձրել զբոսաշրջիկների թվի ավելացմանը՝ երկրի մշակույթն ու շրջակա միջավայրը խթանելու համար՝ որպես հարուստ զբոսաշրջիկների համար գրավիչ ուղղություն[5]: Զբոսաշրջության ամենակարևոր կենտրոններն են Բութանի կենտրոն Թիմֆուում և արևմտյան Պարո քաղաքում՝ Տակշանգում, ժայռափոր վանքը (անգլերեն կոչվում է Վագրի բույն), որը նայում է Պարոյի հովտին՝ երկրի տեսարժան վայրերից մեկին: Այս տաճարը սուրբ է բուդդիստների համար: Տաճարի ներսում կա մի քարանձավ, որտեղ տեղի են ունեցել Բութանում բուդդայականության տարածման մասին 90 օրյա խորհրդածությունները: Տաճարը կանգուն է ավելի քան հազար տարի: