Հոտառություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հոտառություն, շրջապատող միջավայրի քիմիական նյութերի որոշակի հատկության՝ հոտի ընկալումը մարդու և կենդանիների կողմից հոտառության օրգանների միջոցով։ Ողնաշարավորների մոտ հոտառական օրգանը հոտառական էպիթելն է, որը տեղակայված է քթի խոռոչում, քթային վերին ռունգում։ Հոտառությունը (համի հետ միասին) կազմում է օրգանիզմի քիմիական զգայաընկալումը՝ քեմոռեցեպցիան[1]։ Նյութերը, որոնք գոլորշիացման փուլից անցել են արտազատուկի մասնագիտացված ընկալիչների՝ հոտառության էպիթելի բջիջների մակերեսին, առաջացնում են գրգռվածություն։ Նյարդային ազդակները հոտառության նյարդերով հասնում են հոտառական ընկալիչներին, իսկ այնուհետև ենթակեղևային կենտրոններ և վերջապես գլխուղեղի հոտառության կենտրոն (քունքային բիլթ) և այնտեղ վերլուծվում։ Հոտառության էպիթելը, նյարդերը և գլխուղեղի հոտառության կենտրոնները ձևավորում են հոտառական վերլուծիչը։