Կրկնակի կապ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Կրկնակի կապ, քիմիայում կովալենտային կապ է երկու ատոմների միջև, որը ներառում է չորս կապող էլեկտրոններ, ի տարբերություն միակի կապի, որտեղ երկուսն են։ Կրկնակի կապերն առավել հաճախ առաջանում են երկու ածխածնի ատոմների միջև, օրինակ՝ ալկեններում։ Կարող են գոյություն ունենալ նաև երկու տարբեր տարրերի միջև, օրինակ՝ կարբոնիլային խմբում ածխածնի և թթվածնի ատոմների միջև։ Կառուցվածքային բանաձևում կրկնակի կապը գծվում է որպես երկու զուգահեռ գծեր (=) երկու միացված ատոմների միջև։ Տպագրական առումով դրա համար օգտագործվում է հավասարման նշանը[1][2]։ Կրկնակի կապերն առաջին անգամ ներմուծվել է ռուս քիմիկոս Ալեքսանդր Բուտլերովի կողմից։
Ածխածնի հետ կապված կրկնակի կապերն ավելի ամուր և կարճ են, քան միակի կապերը։ Կրկնակի կապերը հարուստ են էլեկտրոններով, ինչը նրանց պոտենցիալ ավելի ռեակտիվ է դարձնում ուժեղ էլեկտրոն ընդունիչի առկայության դեպքում (հալոգենի միացման ռեակցիա՝ հալոգենացում)։