Խաչակրաց վեցերորդ արշավանք
From Wikipedia, the free encyclopedia
Խաչակրաց վեցերորդ արշավանք, ռազմական հակամարտություն Մերձավոր Արևելքում խաչակրաց պետությունների և Այյուբյան սուլթանության միջև՝ 1228-1229 թվականներին։ Պատերազմի կոչով հանդես էին եկել Հռոմի Հոնորիոս III (1216-1227) և Գրիգորիոս IX (1227-1241) պապերը։ Արշավանքի նպատակն էր մուսուլմաններից գրավել Երուսաղեմն ու Սուրբ Երկիրը և այնտեղ վերահաստատել խաչակիրների գերիշխանությունը։
Խաչակրաց հինգերորդ արշավանք | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Խաչակրաց արշավանքներ | |||||||||||
ալ-Քամիլ ալ-Մալիք սուլթան և Ֆրիդրիխ II կայսր | |||||||||||
| |||||||||||
Հակառակորդներ | |||||||||||
Խաչակիրներ. | Մուսուլմաններ | ||||||||||
Հրամանատարներ | |||||||||||
* Ֆրիդրիխ II Հոհենշտաուֆեն |
Ալ-Քամիլ |
Խաչակիրների զորքերը ղեկավարել են Սրբազան Հռոմեական կայսր Ֆրիդրիխ II Հոհենշտաուֆենը, Կիպրոսի արքա Հենրիխ I-ը, Տևտոնական առաջնորդ Հերման ֆոն Զալցան և իրենց հպատակ ազնվականները։
Արշավանքի ընթացքում ոչ մի ճակատամարտ չի եղել։ Խաչակրաց հինգերորդ արշավանքից յոթ տարի անց Ֆրիդրիխ II-ը իր դիվանագիտության շնորհիվ կարողանում է վերականգնել քրիստոնյաների վերահսկողությունը Երուսաղեմի և նրա շրջակա տարածքների վրա տասնհինգ տարի։