Իբերի լեռներ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Իբերի լեռներ (իսպ.՝ Sistema Ibérico), լեռնային համակարգ Իսպանիայում։
Իբերի լեռներ | |
---|---|
Տեսակ | լեռնաշղթա |
Երկիր | Իսպանիա |
Վարչատարածքային միավոր | Տերուել, Սարագոսա, Soria Province?, Ռիոխա, Բուրգոս, Գվադալախարա, Cuenca Province?, Վալենսիա, Արագոն, Կաստիլիա և Լեոն, Կաստիլիա-Լա Մանչա և Castellón? |
Աշխարհագրական տեղադրություն | Պիրենեյան թերակղզի և Celtiberian Range? |
Բարձրությունը ծովի մակարդակից | 2313 մետր |
Երկարություն | 650 կմ |
Մակերես | 40 000 կմ² |
Բարձրագույն գագաթ | Moncayo? |
Նյութ | մարմար, ավազաքար և կրաքար[1] |
Բարձրությունը հասնում է մինչև 2314 մետրի(Сан-Мигель): Իբերի լեռները տեղակայված են Կենտրոնական Կորդի լեռների արևելքում և Պիրենեյի հյուսիս արևելքում։ Երկրաբանորեն լեռներում կա կրաքար, ավազաքար, քվարցիտ։ Լեռան երկարությունը 450-ից մինչև 500 կմ է հյուսիս արևելքում, հարավ արևելքում[2][3]։ Արևմուտքում գտնվում է Սիեռա-Մինիստրա զանգվածը, որը գտնվում է Կենտրոնական Կորդի լեռներում։
Արևելյան լանջերին բնորոշ է միջերկրածովյան բուսականությունը, մոտ 1000 մ բարձրության վրա աճում է հաճարի և կաղնի, սոճին գերակշռում է ավելի բարձր վայրերում, թփերը տարածվում են մոտ 1800-1900 մ բարձրության վրա։ Բարձրադիր վայրերը ծածկված են ձյունով` հոկտեմբերից մինչև մայիսի կեսերը։
Իբերի լեռները համարվում են Տախո և Էբրո գետերի ջրբաժան։