Թեոդոր Կուրցիուս
From Wikipedia, the free encyclopedia
Թեոդոր Կուրցիուս (գերմ.՝ Julius Wilhelm Theodor Curtius, մայիսի 27, 1857(1857-05-27)[1][2], Դույսբուրգ, Դյուսելդորֆ, Հռենոսի պրովինցիա, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական միություն[3] - փետրվարի 8, 1928(1928-02-08)[1][2], Հայդելբերգ, Բադենի Հանրապետություն, Վայմարյան Հանրապետություն[3]), գերմանացի քիմիկոս։
Թեոդոր Կուրցիուս Theodor Curtius | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 27, 1857(1857-05-27)[1][2] Դույսբուրգ, Դյուսելդորֆ, Հռենոսի պրովինցիա, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական միություն[3] |
Մահացել է | փետրվարի 8, 1928(1928-02-08)[1][2] (70 տարեկան) Հայդելբերգ, Բադենի Հանրապետություն, Վայմարյան Հանրապետություն[3] |
Գերեզման | Բերգֆրայդհոֆ |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մասնագիտություն | քիմիկոս, լեռնագնաց և համալսարանի դասախոս |
Հաստատություն(ներ) | Քրիստիան-Ալբերտի համալսարան, Բոննի համալսարան և Հայդելբերգի համալսարան |
Գործունեության ոլորտ | քիմիա |
Պաշտոն(ներ) | Գաղտնի խորհուրդ |
Անդամակցություն | Պրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Շվեդիայի թագավորական գիտությունների ակադեմիա, Հայդելբերգի գիտությունների ակադեմիա և Բավարիական գիտությունների ակադեմիա |
Ալմա մատեր | Հայդելբերգի համալսարան և Լայպցիգի համալսարան |
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն |
Գիտական ղեկավար | Հերման Կոլբե |
Ստորագրություն | |
Theodor Curtius Վիքիպահեստում |
Քիլի (1889 թվականից), Բոննի և Հայդելբերգի համալսարանների պրոֆեսոր։ 1882 թվականին Թեոդոր Կուրցիուս ստացել է բենզոիլգլիցիլգլիցին՝ սինթետիկ առաջին պեպտիդը։ Առաջարկել է էսթերներից պեպտիդների (1883), ազիդներից ամինաթթուների (1902) սինթեզի եղանակներ։ 1894 թվականին հայտնագործել է կարբոնաթթուների ազիդների փոխարկումն առաջնային ամինների։ Ուսումնասիրելով դիազոէսթերները՝ առաջինն է ստացել (1897-1890 թվականներ) հիդրազին, հիդրազիդներ, ազիդներ, ազոտաջրածնական թթու։