Գեշ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Գեշ (դասական ուղղագրությամբ` գէշ) կամ շաղիղ, երբեմն` լեշ, մեռած կենդանիների (այդ թվում` մարդու) քայքայվող մարմինը։
Եթե գեշը լինում է վայրի բնության մեջ, այն հիմնականում դառնում է սնունդ գիշակեր կենդանիների և միջատների համար։ Մարդկային կենցաղի մաս կազմող վայրերում հայտնված գեշը կարող է դառնալ համաճարակների և ջրի ախտոտման պատճառ։ Այդ դեպքերում գիշի հեռացման և ոչնչացման գործառույթը, կախված տեղական օրենսդրությունից, հիմնականում կատարվում է անասնաբուժական կամ սանիտարական ծառայությունների կողմից[1]։
Հայերենում «վատ, տգեղ» իմաստով գործածվող գեշ բառը կապ չունի այս բառի հետ և ծագում է գարշ բառից, իսկ այս իմաստով բառն ունի հնդեվրոպական ծագում[2]։ Խոսակցական հայերենում ավելի տարածված է լեշ ձևը, որը երբեմն օգտագործվում է նաև գրական լեզվում։ Միջին հայերեն լաշ և ժամանակակից հայերեն լեշ բառերը ծագում են իրանական لاش բառից։ Որոշ ուսումնասիրողներ շաղիղ բառը ևս ծագած են համարում այդ նույն իրանական բառից, սակայն առավել հավանական է, որ այն ունի բնիկ հայկական ծագում[3]։